તે દિવસે મને ગળે ડૂમો બાઝી ગયો હતો,
પરંતુ આંખમાંથી આંસુ નહોતા નીકળ્યા.
છતાંય એણે મારા અંતરમનનું રુદન સાંભળી લીધું.
ને એકેય ક્ષણ ચૂક્યા વગર તરત જ
મારી પાસે આવીને એ મને ગળે વળગી પડયો.
નયનમાંથી અશ્રુધારા વહી રહી...
ને ત્યાં જ એક છેલ્લા ડૂસકા સાથે
મારું મન સાવ શાંત થઇ ગયું.
એના એ હૃદયના ધબકારા
એ ક્ષણે જાણે મને ચીસ પાડીને
કહી ગયા...
કે જેટલાં આંસુ મારી આંખમાંથી સર્યા
એનાથી અનેક ગણી પીડા
એને થઇ રહી હતી....
મારા એ દુઃખોમાં
હું એની પીડાનું એ દર્દ ન અનુભવી શકી,
કે પછી એણે મને એનો અનુભવ ન થવા દીધો...
બસ આટલો જ ફરક હતો અમારા બંનેમાં...
-જૈવિકા ડાભી
No comments:
Post a Comment